Na het ontbijt was het de bedoeling om naar Times Square te gaan, maar dit is niet zo makkelijk als het lijkt, ook al is het het hartje van NYC. We deden er ook wat langer over omdat je gewoon niet niet kan stoppen bij elk mooi gebouw, parkje, winkel om even een foto te schieten. We kunnen dit niet geheel aan ons slome wandelen wijden, want we hadden besloten dat Lotte en Linda de taak van de metro op zich zouden nemen. Twee meisjes, een onduidelijke kaart en een hele grote stad. Meer hoeven we volgens mij niet te vertellen... We kwamen hierdoor wel toevallig langs een business school waar we ons hebben voorgesteld, op de foto zijn geweest en wat informatie hebben meegekregen.
Een paar blokken verder, kwam Times Square eindelijk in zicht! Het bleek nog wel even lopen te zijn, omdat je al die reclame borden natuurlijk al van verre ziet aankomen. De films, de tijdschriften, de reclames die Times Square allemaal weergeven, waren niets in vergelijking met het gevoel om er daadwerkelijk te staan. Veel foto's gemaakt, veel om ons heen gekeken, en vooral: ervan genoten. Ook nog een bezoekje aan de M&M store gebracht. Wij snappen het niet. Hoe kan je zoveel spullen verkopen rondom een chocolaatje? Het was erg indrukwekkend om te zien, dat niet, maar het was too much. Ach ja, het is New York.
Nu hadden we het volgende om te bepalen: waar gaan we eten? Er waren natuurlijk veel restaurantjes en kraampjes, maar niet allemaal zo betaalbaar op de plek waar we waren. Uiteindelijk zijn we bij de Subway uitgekomen. De Subway, lekker vertrouwd (en lekker). Sanne moest ook nog even de upper gangster uithangen. Vraag niet waarom, Linda is er ook nog niet helemaal achter.
Met onze buikjes vol konden we weer verder naar de volgende geplande stop: Macy's, het grootste warenhuis ter wereld. We kwamen op de weg hier naartoe langs Madison Square Garden en het Postkantoor. Terwijl alle andere kaartjes en postzegels kochten, zaten wij met z'n tweeën op de trappen mensen te kijken. We zagen een bruidspaar die foto's aan het maken waren en kwamen te praten over het grote contrast tussen mensen hier. De ene is super fancy, en aan de ander kan je zien dat hij niet veel heeft te besteden. Dit deed ons denken aan de heenweg van JFK airport naar ons appartement. Vanuit de metro hadden we uitzicht over de wijken in het mindere deel van New York. Dit was best wel even slikken. Wat een verschil met onze eigen cultuur. En als we dan in het centrum lopen, met mooie dure gebouwen, geeft dit een dubbel gevoel.
Wij wilden erg graag naar de Public Library van New York, maar toen we hier aankwamen, was hij helaas al gesloten. Dit was ook wel te verwachten, want het was al bijna 8 uur. We hebben echt totaal geen tijdsbesef hier. Het gebouw was echter ook alleen al mooi om te zien. We wilden voordat we iets te eten gingen scoren, nog een laatste puntje op onze planning afstrepen: Grand Central Station. Nóg zo'n mooi gebouw, het houdt maar niet op. Noem ons gek, maar we zijn met z'n allen, als typische Nederlanders, midden in de centrale hal op de grond gaan liggen en naar het plafond zitten te staren. Wauw. (Het enige waar Linda aan kon denken was dat een scène van Step Up 3 daar is opgenomen, en natuurlijk talloze andere films: HOE COOL?!)
Gelukkig zat er een foodcorner in Grand Central Station waar we typisch Amerikaans eten hebben gegeten: Burgers and Fries. Jum. Na veel lachen en eten, gingen we terug naar ons appartement. Ons verantwoorde plan was om niet al te laat in bed te liggen, but we failed. Weet je nog dat we zeiden dat Lotte en Linda de taak van de metro op zich hadden genomen? Ja, wij ook.
Het voelde alsof we een uur langer in de metro hebben gezeten, en misschien was dit ook wel zo. Geluk bij een ongeluk, we hebben hierdoor nog naar een gaaf bandje kunnen luisteren. Er zijn sowieso veel straatmuzikanten in de stad. We kwamen bijvoorbeeld een man tegen die drumde met allerlei potten en pannen en gebruik maakte van wat die had, dit was erg leuk om te zien.
De volgende morgen....
De reden waarom we vroeg naar bed wilden, is deels omdat we moe waren van de overweldigende dag van gisteren, maar ook omdat vandaag de grote dag voor Brigitte is. Ze doet mee aan de New Amsterdam City Swim en gaat zwemmen in de Hudson rivier voor ALS! Ze heeft de afgelopen paar maanden geld opgehaald voor deze vreselijke ziekte, en de teller staat inmiddels op $ 1415 (inclusief inschrijvingsgeld en supporterstickets). Het weer lijkt nu niet heel positief, maar dit weerhoudt ons niet om straks als gekken te gaan schreeuwen aan de zijlijn voor Brigitte. Wij zijn nu al super trots met z'n allen.
En mevrouw Gommers, we houden de begeleiders goed in de gaten hoor. Bedankt voor al uw lieve berichtjes!
Groetjes uit New York,
Sanne en Linda
