Dansen naast de skyline

Gisteren wisten we niet wat onze eerste zin moest zijn. Maar nu, nu zijn wel al helemaal sprakeloos. Zoals je al in de titel kan zien, was gisteren de beste dag tot nu toe. We zeggen tot nu toe, omdat we in New York wel hebben geleerd om constant amazed te worden. 

Gisteren was de New Amsterdam City Swim en sprong Brigitte in de Hudson rivier voor stichting ALS. De afgelopen maanden was dit een hot topic binnen en buiten het Entreprenasium lokaal, maar om er over te praten en om het echt mee te maken, zijn twee compleet verschillende dingen. Laten we bij het begin beginnen.

's Morgens hebben we lekker de tijd genomen, ook omdat we allemaal nog een beetje moe waren van de dag ervoor. Het ontbijt werd een brunch, bacon & eggs, jawel. Een typisch Amerikaans ontbijtje. Rond de middag werd het dan echt tijd om de metrokaart erbij te pakken en uit te gaan zoeken hoe we bij de locatie kwamen waar het allemaal zou gaan gebeuren. Ook dit was weer een kleine tegenvaller. We concluderen eruit (en iedereen hier is het daar mee eens) dat het metrosysteem in New York niet al te duidelijk is. Natuurlijk ligt het niet aan ons. 

Laten we het saaie verhaal van de metro overslaan. Toen we eindelijk bij het goede metrostation uitkwamen (aan de westkant van Manhattan, tegenover New Jersey), zagen we een hele andere kant van New York. We hadden de mindere wijken gezien, de bruisende stad maar dit stukje had een hele andere sfeer, een gezellige sfeer. Door de wijk heen gelopen kwamen we uit op de pier. Brigitte moest zich inchecken en daarna kon de swim beginnen.

Het wetsuit aangedaan, met veel geweld, de chip om haar linkervoet en ze was klaar om te springen. En het was ook echt springen, het platform waar ze vanaf moest, was niet laag. De rest liep naar de andere pier, de plek waar ze aan moest komen. Toen we daar aankwamen zagen we de eerste BNN'er uit het water komen: Beau van Erven Dorens, Pieter van de Hoogeband en Maarten van der Weijden. Brigitte was al met een paar op de foto geweest! Misschien zie je een foto hiervan wel in een krant verschijnen, dus hoe die goed in de gaten.

Op een gegeven moment kregen we Brigitte in het vizier, vanwege Sanne haar videocamera die heel ver kon inzoomen. We herkenden haar blauwe zwemmuts en blauwe zwembril en begonnen te juichen. Natuurlijk kon ze ons niet horen, maar dit weerhoudt ons er niet van om de longen uit ons lijf te schreeuwen (volgens mij werden we voor gekken aangezien). Brigitte stapte uit het water uit, en we gingen nóg harder schreeuwen, en op een gegeven moment hoort ze ons: ze doet haar armen omhoog. SHE DID IT!. Ik (Linda) ben geen watje, maar ik moest toch even een traantje wegpikken. Sanne is me op dit moment aan het uitlachen, want ze is harteloos.

Toen kon het feest beginnen! We begonnen met gratis Lipton Ice-tea, Ben & Jerry's en verderop stonden allemaal tafels uitgestald met nóg meer gratis eten! Er stond zelfs een Beemster kaas kraam! We voelden ons helemaal thuis. 

Op een gegeven moment zagen we het al aankomen: een regenbui van hier tot Tokio. ALLES was doorweekt. De watermeloen was nu écht watermeloen. We kregen poncho's aangeboden en wachtten tot het overwaaide. We zagen de blauwe lucht gelukkig alweer in de verte. We may or may not hebben een paar chips zakjes, sportdrankjes en lipton ice tea's meegesmokkeld in onze tas. Want ja, we zijn toch wel Nederlanders. Bij onze aankomst op het terrein werden onze tassen gecontroleerd, we hoopten dat dit bij de exit niet het geval zou zijn.

Even tussen door: Lotte heeft Beau van Erven Dorens geïnterviewd. Wat een BADASS. Hij was al eerder met Brigitte op de foto geweest, en toen Brigitte nog in het water was, heeft Lotte hem aangesproken. Hoe cool! Als je deze ervaring wilt lezen, kijk dan even op haar blog. 

Eigenlijk wilden we wel terug gaan, maar toen kwam OBAMA. Nee niet de echte, alhoewel, sommige mensen dachten dit wel voor één seconde, ik zal geen namen noemen, *uhum*, Lotte, *uhum*. Hij was een stand-up comedian en hij was echt hilarisch. We hebben ons dood gelachen en zijn later nog met hem op de foto geweest (en zijn twee bodyguards). Beau van Erven Dorens reikte nog een paar prijzen uit (voor snelste man, vrouw, team & meeste geld opgehaald). Door de regen was er geen stroom, maar op eens gingen de lichten aan en konden er microfoons in plaats van megafoons gebruikt worden. En muziek!

Uiteindelijk zijn we tot het einde gebleven, we konden gewoon niet weg gaan. Candy Dulfer kwam spelen, wat echt helemaal te gek was, en daarna kwam DJ Questlove. Wie kan nou zeggen dat hij naast de skyline van New York zijn benen van zijn lijf heeft gedanst? WIJ. Het was namelijk ondertussen ook vrij donker geworden, dus we werden omringd in een hemel van hoge gebouwen met lichtjes. No words. 

Bij de uitgang, nadat het festival écht was afgelopen, kregen we nog een goodiebag bij de uitgang. NOG MEER GRATIS DINGEN. Onze dag kon niet meer stuk, Nederlander in hart en nieren. Er zaten allerlei leuke dingen in, ook nog iets voor onze papa's ;). 

We schrijven dit nu, Sanne nog in haar pyjama en Linda lekker schor. Gisteren was geweldig en zullen we nooit vergeten. Brigitte heeft 1,5 km in de Hudson gezwommen, en ook al had ze een river-face, ze zag er prachtig uit. We zijn trots op je. Volgend jaar weer? Wij willen gerust mee, no problemo. 

Zoals we aan het begin al hebben gezegd, dit was de beste dag tot nu toe. Maar, we zijn in de City that never sleeps, wie weet wat vandaag gaat brengen...

Liefs,

Sanne & Linda